کدام نوع زگیل تناسلی خطرناک است؟

زگیل تناسلی که با نام علمی کوندیلوما آکومیناتا هم شناخته می‌شود، یکی از معضلات جامعه امروزی است.این بیماری دردناک و زشت توسط ویروس HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) منتقل می‌شود. این ویروس از طریق تماس مستقیم پوست با پوست، به‌ویژه هنگام رابطه جنسی، وارد بدن می‌شود و ممکن است به شکل زائده‌های گوشتی یا مسطح در ناحیه تناسلی ظاهر شود. اما سوالی که برای خیلی از افراد مطرح می‌شود این است: کدام نوع زگیل تناسلی خطرناک است؟ آیا همه‌ی انواع HPV منجر به سرطان می‌شوند؟ در ادامه مقاله کندوک به طور کامل به این موضوع که زگیل تناسلی خطرناک چیست می‌پردازیم.

انواع کم‌خطر زگیل تناسلی

اغلب زگیل‌های تناسلی توسط تیپ‌های کم‌خطر ویروس HPV ایجاد می‌شوند. بیشترین و شایع‌ترین انواع کم‌خطر شامل HPV نوع 6 و 11 هستند.
حدود ۸۰ درصد از زگیل‌های تناسلی توسط همین دو نوع ویروس ایجاد می‌شوند. این نوع زگیل‌ها اغلب به شکل برجستگی‌هایی نرم و گوشتی، گاهی شبیه به گل‌کلم، در اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد دیده می‌شوند.

اگرچه این نوع زگیل تناسلی خطرناک نیست و معمولاً منجر به سرطان نمی‌شود، اما در برخی موارد ممکن است باعث التهاب یا تغییرات خفیف در بافت دهانه رحم شوند، به‌خصوص اگر درمان به‌موقع انجام نشود.

بیشتر بخوانید: آیا زگیل تناسلی واگیردار است؟

انواع دیگر HPV کم‌خطر شامل موارد زیر است:

تیپ‌های 40، 42، 43، 44، 53، 54، 61، 72، 73 و 81 همگی در دسته‌ی ویروس‌های HPV کم‌خطر قرار می‌گیرند؛ به این معنا که احتمال بروز سرطان در اثر این تیپ‌ها نسبت به انواع پرخطر بسیار پایین‌تر است. با این حال، ابتلا به این ویروس‌ها می‌تواند منجر به ایجاد زگیل تناسلی، التهاب، یا تغییرات خفیف سلولی در ناحیه تناسلی یا دهانه رحم شود. از آن‌جایی که این ویروس‌ها همچنان قابلیت انتقال به دیگران را دارند و ممکن است در برخی شرایط خاص مثل ضعف سیستم ایمنی، روند بیماری را پیچیده‌تر کنند، نباید آن‌ها را ساده یا بی‌اهمیت تلقی کرد. پس حتی اگر تیپ ویروس شما از نوع کم‌خطر باشد، باز هم باید با دقت وضعیت خود را پیگیری کنید، توصیه‌های پزشک را جدی بگیرید و از درمان غافل نشوید.

زگیل تناسلی خطرناک چیست؟

زگیل تناسلی پرخطر معمولاً در اثر تیپ‌هایی از ویروس HPV ایجاد می‌شود که با افزایش خطر سرطان‌های ناحیه تناسلی، به‌ویژه سرطان دهانه رحم، همراه هستند. شایع‌ترین نوع پرخطر این ویروس، HPV نوع 16 است که به‌تنهایی مسئول بیش از نیمی از موارد سرطان دهانه رحم در دنیاست.

در کنار آن، نوع 18 نیز نقش مهمی در ابتلا به سرطان‌های سرویکس دارد. به‌طور کلی، حدود ۷۰٪ موارد سرطان‌های دهانه رحم به دلیل تیپ‌های 16 و 18 به وجود می‌آیند.

انواع HPV پرخطر شامل موارد زیر هستند:

تیپ‌های 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 68، 73 و 82 جزء تیپ‌های پرخطر ویروس HPV محسوب می‌شوند که می‌توانند به‌طور جدی روی سلول‌های دهانه رحم تاثیر بگذارند و تغییرات غیرطبیعی در آن‌ها ایجاد کنند. در صورتی که این تغییرات به موقع شناسایی نشوند و درمان لازم انجام نشود، احتمال تبدیل آن‌ها به سلول‌های پیش‌سرطانی و حتی سرطان دهانه رحم وجود دارد. به‌ویژه تیپ‌های 16 و 18 که عامل بیش از ۶۵ درصد سرطان‌های دهانه رحم هستند. بنابراین، تشخیص پیگیری دقیق، در روند درمان این تیپ‌های خطرناک بسیار ضروری است و نباید از آن غفلت کرد.

شکل ظاهری زگیل‌های تناسلی خطرناک

یکی از چالش‌های اصلی این نوع ویروس این است که اغلب علائم واضح و مشخصی ندارد. در بسیاری از موارد، زگیل‌های پرخطر به‌صورت زخم‌های کوچک، سفت یا صاف در ناحیه‌های مختلف بدن ظاهر می‌شوند، اما برخی اوقات هیچ‌گونه نشانه‌ای از خود بروز نمی‌دهند. به همین دلیل، بسیاری از افراد بدون اینکه از وجود ویروس در بدن خود مطلع باشند، آن را به دیگران منتقل می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود که شناسایی و درمان این ویروس دشوارتر شود و افراد بی‌خبر از بیماری، به راحتی ناقل آن شوند.

علائم زگیل تناسلی خطرناک

در بیشتر موارد، ویروس HPV پرخطر هیچ علامت ظاهری ایجاد نمی‌کند و به‌صورت خاموش در بدن باقی می‌ماند.

ممکن است فرد به‌طور کامل فاقد زائده پوستی یا ضایعه قابل مشاهده در ناحیه تناسلی باشد.

ویروس می‌تواند بدون ایجاد علائم برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها در بدن فعال بماند.

در برخی موارد نادر، زخم‌های کوچک، مسطح یا برجسته روی پوست، نواحی تناسلی، مقعد یا دهان دیده می‌شود.

خارش، سوزش یا احساس ناراحتی در ناحیه تناسلی، در مواردی می‌تواند از علائم اولیه باشد.

ترشحات غیرطبیعی واژن یا خون‌ریزی بین دوره‌های قاعدگی (در بانوان) ممکن است نشانه‌ی تغییرات سلولی در دهانه رحم باشد.

علائم معمولاً زمانی بروز می‌کنند که ویروس باعث آسیب جدی به بافت‌ها شده باشد؛ یعنی در مراحل پیشرفته بیماری.

افراد مبتلا ممکن است بدون هیچ علامتی، ناقل ویروس باشند و آن را به دیگران منتقل کنند.

نحوه تشخیص زگیل تناسلی پرخطر

از آنجا که زگیل‌های تناسلی پرخطر اغلب بدون علامت مشخص بروز می‌کنند، تشخیص به‌موقع آن‌ها تنها از طریق بررسی‌های پزشکی امکان‌پذیر است. به همین دلیل، معاینه منظم توسط پزشک و انجام برخی آزمایش‌های تخصصی اهمیت زیادی دارد. مهم‌ترین روش‌های تشخیص این نوع زگیل تناسلی عبارت‌اند از:

تست پاپ‌اسمیر: برای بررسی تغییرات غیرطبیعی در سلول‌های دهانه رحم.

آزمایش HPV: برای شناسایی تیپ‌های پرخطر ویروس پاپیلومای انسانی.

کولپوسکوپی: روشی برای مشاهده دقیق دهانه رحم با استفاده از ابزار بزرگ‌نمایی.

معاینه لگنی منظم: به‌ویژه برای بانوانی که در معرض خطر بالاتر ابتلا قرار دارند.

درمان زگیل تناسلی

پس از شناسایی نوع زگیل تناسلی، مخصوصا اگر جزو تیپ‌های پرخطر ویروس HPV باشد، باید هرچه سریع‌تر برای درمان آن اقدام کرد. اگرچه ویروس HPV ممکن است برای مدت طولانی بدون علامت در بدن باقی بماند، اما این به معنای بی‌خطر بودن آن نیست. درمان این ویروس، نه تنها از گسترش آن در بدن جلوگیری می‌کند، بلکه احتمال بروز عوارض جدی‌تری مانند سرطان دهانۀ رحم را نیز کاهش می‌دهد. روش‌های درمانی مختلفی برای کنترل علائم و تقویت سیستم ایمنی وجود دارد که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:

پک درمان و پیشگیری از زگیل و تبخال تناسلی کندوک

این پک درمان و پیشگیری از زگیل و تبخال تناسلی کندوک شامل دو محصول اصلی است: معجون کندوک ۱۸۰۰ گرمی و بره‌موم. ترکیب این دو محصول به‌گونه‌ای طراحی شده که از طریق تقویت عمقی سیستم ایمنی بدن، به مبارزه مؤثر با ویروس‌های فعال در بدن کمک کند.

معجون کندوک حاوی ترکیبات گیاهی و طبیعی با خاصیت ضد ویروسی است که باعث ارتقاء عملکرد ایمنی و کمک به پاکسازی بدن از ویروس‌هایی مثل HPV و HSV می‌شود. بره‌موم نیز به‌عنوان یک ماده ضد باکتری و تقویت‌کننده طبیعی ایمنی، نقش مکملی حیاتی در روند بهبود دارد.

این پک به‌طور ویژه برای افرادی مناسب است که درگیر زگیل یا تبخال تناسلی هستند و به دنبال راهی طبیعی و بدون عوارض برای از بین بردن بیماری می‌گردند.

واکسیناسیون با واکسن HPV

واکسن‌هایی مثل گارداسیل ۹ برای پیشگیری از ابتلا به تیپ‌های پرخطر ویروس HPV توسط سازمان های مختلفی تأیید شده‌اند. این واکسن بهترین اثر را زمانی دارد که پیش از آغاز فعالیت جنسی تزریق شود. همچنین واکسن برای افرادی که قبلاً به ویروس مبتلا شده‌اند هم می‌تواند مفید باشد.

درمان‌های موضعی (پمادها و محلول‌ها)

پمادهایی مانند آلدارا (Imiquimod) یا پودوفیلوتوکسین با تأثیر مستقیم روی زگیل‌ها، به کاهش آن کمک می‌کنند. این درمان‌ها معمولاً در مراحل ابتدایی و در صورت وجود زائده‌های قابل مشاهده استفاده می‌شوند ولی نمی‌تواند ویروس هایی در بدن هستند را از بین ببرد.

کرایوتراپی (سرمادرمانی)

در این روش، زگیل‌ها با استفاده از نیتروژن مایع منجمد می‌شوند و پس از چند روز از بدن جدا می‌شود. کرایوتراپی معمولاً پیش پزشک انجام می‌شود و برای زگیل‌های سطحی مناسب است. این روش نیز فقط شکل ظاهری زگیل‌ها را از بین می‌برد و نمی‌تواند ویروس های داخل بدن را ریشه‌کن کند

لیزر یا جراحی

برای زگیل‌های مقاوم یا عمیق، ممکن است از لیزر یا جراحی استفاده شود. این روش شکل ظاهری زگیل را از بین می‌برد، و شخص ویروس را در بدن دارد و می‌تواند ناقل باشد. ولی همانطور که گفته شد، بهترین راه برای از بین بردن خود ویروس در بدن، تقویت سیستم ایمنی بدن است.

تقویت سیستم ایمنی بدن

چه با مصرف مکمل‌ها و چه از طریق سبک زندگی سالم (تغذیه مناسب، خواب کافی، ترک سیگار و کاهش استرس)، تقویت سیستم ایمنی نقش مهمی در کاهش فعالیت ویروس و جلوگیری از به وجود آمدن زگیل‌ها دارد.

کدام نوع زگیل تناسلی خطرناک است؟

در کل تیپ‌هایی از HPV که باعث تغییرات سلولی در دهانه رحم و افزایش احتمال سرطان می‌شوند، خطرناک‌ترین نوع زگیل تناسلی هستند. مهم‌ترین آن‌ها تیپ‌های 16 و 18 هستند، اما تیپ‌های دیگری هم وجود دارند که باید جدی گرفته شوند.

اگرچه زگیل تناسلی ممکن است بی‌ضرر به نظر برسد، اما شناخت نوع ویروس و انجام تست‌های دقیق می‌تواند به پیشگیری از عوارض جدی کمک کند. پس اگر هنوز این سوال برایتان باقی مانده که کدام نوع زگیل تناسلی خطرناک است؟، حتماً با پزشک مشورت کنید و برای مراقبت‌های لازم اقدام کنید.